تمام مدتی که داشتم از خوبیاش بهش میگفتم فقط به این فکر میکرد که "باز چی ازم میخواد"، تمام مدتی که داشتم در مورد نظریات مختلف سیاسی و انسانی صحبت میکردم فقط به این فکر میکرد که "باز این داره پز اطلاعاتشو میده"، تمام مدتی که داشتم مطابق معمول تو گفتارم از کلمات انگلیسی زیاد استفاده میکردم فقط به این فکر میکرد که "باشه بابا فهمیدیم زبانت خوبه"، تمام مدتی که داشتم باهاش حرف میزدم و به این فکر میکردم که "یکم صحبت کنم باهاش شاید حالش بهتر شه" فقط به این فکر میکرد که "دیر اومده، مشخصه برام اهمیت قائل نیست"، دیگه نمیدونم چیکار کنم، حرف از هرچی میزنم هیچکس به کلماتم توجه نمیکنه، همه فقط به انگیزه هام فکر میکنن و غالبا انگیزه هایی که اصلا به ذهنم خطور هم نکرده، بهترین واکنش نسبت به جماعت فرهیخته ای که هر حرکتی از سمت تورو با هرز ذهنیای خودش جوری برداشت میکنه که 180 درجه با اصل اون حرکتی که انجام دادی فرق میکنه، اینه که نباشی، حرف نزنی، رفتار نکنی، اینجا به خوشحالا میگن احمق به ناراحتا میگن خودخواه به حساس ها میگن بچه به منطقیا میگن بی احساس، اینجا آدم معمولی بودن غیر قابل درکه، حتما باید بازیگر باشی، حرفات کنایی باشه، دو رو باشی واگرنه کسی نمیفهمتت
