قدیما طرف هنجار های اجتماعی رو از نسل قبلی یاد میگرفت، از پدر و مادرش، بابا میگفت دخترم تو جمع زیاد نخند خوبیت نداره، مادر میگفت پسرم با بزرگترت با ضمیر جمع صحبت کن نه مفرد، بعضیا هم هنجار هارو از کتابای مدرسه یاد میگرفتن که مثلا "بچه های خوب قانون شکنی نمیکنن" بعضیا هم از مسجد، مثلا "خاله محرمه ولی دختر خاله نه! تو مهمونی میتونی با این دست بدی با اون نه"، و همه چی به خوبی و خوشی تموم میشد...
ما چی؟ ما چی؟
مایی که فرهنگ و عقاید و فازمون هیچ شباهنی به هیچ کجای تاریخ ایران نداره چی؟ ما چیکار کنیم؟ ما متولدای سالهای 2000 چیکار کنیم؟ (بهمون اصطلاحا میگن نسل Z هرچند اصل قضیه مال آمریکا هست)
راه حل سادست! ولمون کردن! ما میخواستیم با هم دوستانه صحبت کنیم کسی بهمون یاد نداد و فقط گفتن "بده!" "مودب باش!". نتیجه اینکه مجبور شدیم نقاب بزنیم! جلوی دوستا اگر کسی جک میگفت میگفتیم "دهنت سرویس چقدر باحال بود" ولی جلوی نسل قبلی فقط میخندیم!
پاسخ تمام "چطوری این کار رو کنم" های مارو به جای "این شکلی"، با "کلا انجامش نده" جواب دادن! ما نسلی هستیم که نه 1 درصد به کتابای آموزش اجتماعی مدرسه شباهت داشتیم، نه دوزار به هنجار های پدر و مادر هامون و نه ذره ای به سایر منابع آموزش هنجار ها، ما نسلی هستیم که اینقدر کسی نبود ازش یاد بگیریم، هنجار هامون رو بعضا از فیلم های سمی هالیوود یاد گرفتیم، اخلاقمون رو از بین میبردن اون فیلما.
ما نسلی هستیم که اینقدر نارو خوردیم تا یاد گرفتیم چطور دوست خوب و بد رو تشخیص بدیم، نسلی هستیم که اینقدر دل همو شکوندیم تا یاد گرفتیم چطور با هم صحبت کنیم، نسلی که اینقدر رلای بد زدیم و خیانت کردیم و خیانت شدیم تا پروتکل های روابط اجتماعی رو یاد بگیریم، نسلی هستیم که هیچکی به ما یاد نداد "پیامای طرف مقابل رو تو چت پاک نکن درست نیست" چون اصلا ذات موضوع "اخلاق در اینترنت" براشون ناشناخته بود، نسلی که خودش یاد گرفت چطور بپوشه، چطور حرف برنه، چطور وارد رابطه شه، چطور در اینترنت رفتار کنه، نسلی هستیم که فرهنگمون رو خودمون داریم میسازیم، نسلی که همه جور حرف میخوریم از همه طرف، صرفا به خاطر اینکه فرهنگ ما بیشتر از اینکه از شرق باشه از غربه، ما نسلی هستیم که فرهنگشو از جهان غرب میگیره اما بین سنت های جهان شرق گیر کرده و نتیجه اینکه فقط داریم له میشیم! له! له!
تا ببین کجا و کی خودمون مبانی هنجار های اجتماعی خودمون رو بسازیم و آروم بگیریم، شاید همین روزا، شاید اون روزی که دیگه دیره و عملا باید آموزش هنجار های اجتماعی رو نه به فرزندانمون که به نوه هامون یاد بدیم.
