چند بیت شعر :)

دیسکلیمر: شاعر نیستم! اینارو فقط واسه دل خودم مینویسم گفتم حالا یکم شیرشون کنم (-; 
قضیه مال زمانیه که سختی ها تموم شد و زندگی قشنگ شد، و نشستم و یادی از دوران سخت کردم و بعد تبدیلشون کردم به شعر:
 

یه دورانی همه حرفام سخیف بود، همه عمرم فنا، فکرم کثیف بود

به هر جا میشدم ایمن نبودم، سرم پر بود و اعصابم ضعیف بود

دلم از استرس هی باد میکرد، سرم از دردش هی بیداد میکرد

تو مغزم انگاری سگ بسته بودن، به هر کی میرسید فریاد میکرد

چو سنگی بودم و نرمی کجا بود، چو یخ میبودم و گرمی کجا بود

فشنگم پر ز باروت بود اما، منِ مشقی، اصلا مرمی کجا بود

خیالم بود که قلبم پر کشیده، همه احساس و عشقم ته کشیده

هزاران جوخه افکار منفی، به سوی مغز من لشکر کشیده
 

تخلصمو چی بذارم؟ D: